مدیریت مشارکتی به عنوان سبکی از مدیریت، بر مبنای تصمیم گیری مشارکتی، تفویض اختیار و تمرکز زدایی است. این پژوهش با هدف بررسی قابلیت اجرای مدیریت مشارکتی در مدارس علمیه شهر تهران صورت گرفته است و در این راستا، زمینه های اجرا، موانع و عوامل تسهیل کننده مدیریت مشارکتی را مشخص می کند.

در ادبیات این پژوهش، علاوه بر مدیریت مشارکتی از دیدگاه مدیریت، با نگاه اسلامی هم به این مقوله پرداخته شده است. ابزار اندازه گیری در این پژوهش، پرسشنامه است و جامعه پژوهش کلیه اساتید، کارکنان و مدیران مدارس علمیه شهر تهران می‌باشند. حجم نمونه به روش نمونه گیری هدفمند و سپس تصادفی ساده محاسبه گردیده است. حجم نمونه در این پژوهش برابر است با ۴۴ نفر از مدیران، ۱۷۰ نفر از اساتید و ۹۰ نفر از کارکنان مدارس علمیه خواهران شهر تهران. جهت تحلیل داده ها از درصد، فراوانی، آزمون F و آزمون شفه استفاده گردیده است.

نتایج تحقیق نشان میدهد که‌زمینه‌های اجرای مدیریت مشارکتی دروضع موجود به ترتیب از بیشترین تا کمترین‌میزان، عبارتند از: رهبری، سازماندهی، کنترل، تصمیم گیری وبرنامه ریزی. همچنین در امکان سنجی، تصمیم گیری مشارکتی، تفویض اختیار وتمرکززدایی مدنظر میباشند. درامکان سنجی، متوسط پاسخها در کل نمونه جهت ارزیابی امکان تفویض اختیار وتمرکز زدایی ۰۴/۴ بدست آمده در حالی که درارزیابی تصمیم گیری مشارکتی این عدد برابر با ۸۰/۳ میباشد. بعلاوه، هم دروضع موجود و هم درامکان سنجی مدیریت مشارکتی در مدارس علمیه، مسئولیت پذیری اساتید وکارکنان مهمترین عامل تسهیل‌کننده به شمار میرود. همچنین، کافی نبودن آموزشهای ضمن‌خدمت وعدم‌امکان تشویق واعطای پاداش درمقابل مشارکت به کارکنان واساتید، بعنوان مهمترین موانع مطرح میباشند.

واژگان کلیدی: مدیریت مشارکتی- مشارکت- تفویض اختیار- تمرکز زدایی- تصمیم گیری مشارکتی- اسلام- امکان سنجی.