جهیزیه به عنوان وسایل مورد نیاز برای زندگی است که در ابتدای زندگی توسط زن و یا خانواده وی محیا می شود.جهیزیه در کلام فقها با لفظ اعفاف به کار برده شده است.در منابع اسلامی ومنابع حقوقی، وسایل زندگی از باب یکی از مصادیق نفقه، برعهده مرد است واگر زن این وسایل را تهیه می کند، به این دلیل است که عرف جامعه به این سمت و سو رفته است و همچنین از باب معاضدت وهمکاری برای تشکیل زندگی مشترک می باشدکه زن این مسئولیت را بر عهده می گیرد

در مسئله جهیزیه ابهاماتی وجود دارد که سبب ایجاد اختلاف درارای قضایی شده است.این تشتت آرا علاوه بر وقوع بی عدالتی درارای قضایی، سبب خدشه دار شدن وجهه دستگاه قضا نیز می شود.روشن نبودن ماهیت رابطه حقوقی زن وشوهر درخصوص جهیزیه ومعین نبودن مسئولیت حقوقی وکیفری شوهر درقبال نقصان ویا تلف وسایل دردعاوی مربوط به جهیزیه، ازجمله این ابهامات می باشد.

رابطه زوجین در جهیزیه را می توان تابع احکام عقد عاریه، اباحه تصرف مشروط ویا عقد جدید جهیزیه دانست. البته نظر برگزیده پایان نامه، پیشنهاد شناسایی جهیزیه به عنوان عقدی جدید و قراردادی خاص، با احکام ویژه خود به قانون گذار می باشد واین احکام همان شروط عرفی وعرف حاکم بر جهیزیه است. هم چنین باتوجه به اینکه زن با میل ورضایت ودرنتیجه قراردادی بین خود وهمسرش، اموال را دراختیار شوهر قرار می دهد؛ لذا شوهربراساس این قرارداد، مسئولیت قراردادی دارد و امین می باشد. سپردن اموال به شوهر وامین بودن قراردادی واستفاده متعارف از اثار ضمانت اجرای کیفری این قرارداد است.

واژگان کلیدی: جهیزیه - عقد شرکت - عقد عاریه- عقد ودیعه - حق انتفاع- اباحه تصرف - شرط عرفی و بنایی - خیانت در امانت