شرط امانت حاضن در نظام حقوقی ایران
- رشته تحصیلی
- حقوق خانواده
- مقطع تحصیلی
- کارشناسی ارشد
- تاریخ دفاع
- ۲۳ شهریور ۱۳۹۳
- چکیده
-
در مباحث مربوط به کودک، حضانت از مهمترین نهادهای موثر در تربیت و رشد جسمی و روحی کودکان است. شرط امانت حاضن یکی از مباحث اساسی حضانت است. فقها نسبت به مفهوم «امانت» و نیز نسبت به شرطیت آن برای حاضن اختلاف دارند؛ هرچند برخی از فقها به طور کلی این شرط را ذکر نکردهاند و از این جهت جمعبندی آرا فقها قطعیت نمییابد. در قوانین حقوقی ایران نیز خلاهایی از جهت تعریف امانت و برخی مقررات ضروری مرتبط با آن وجود دارد.
در این پژوهش با استناد به منابع متعدد فقهی و حقوقی ثابت شده است در صورتی که عدم امانت حاضن منجر به ضرر کودک و دفع مصلحت وی گردد باعث سلب صلاحیت از حاضن میشود. راهکار اصلاح قوانین و مقررات مبتنی بر شرط امانت حاضن نیز عبارت است از: تعیین حدود و شاخصههای صلاحیتاخلاقی و مصلحت به کار برده شده در قوانین و مقررات مربوط به سرپرست کودک؛ در نظر گرفتن ملاک دفع ضرر و جلب مصلحت در تعیین مصادیق حضانت حاضن؛ تعیین حدود و ضوابط تربیت کودک و تصریح به ضرورت صلاحیتهای دینی و تربیتی والدین نسبت به فرزندان و تعیین مجازاتهای تعزیری مناسب به منظور حفظ مصلحت کودک و دفع ضرر از وی.