عنوان پایان نامه

شرط امانت حاضن در نظام حقوقی ایران


    رشته تحصیلی
    حقوق خانواده
    مقطع تحصیلی
    کارشناسی ارشد
    تاریخ دفاع
    ۲۳ شهریور ۱۳۹۳
    دانشجو
    فاطمه شریفی
    استاد راهنما
    کبری پورعبدالله

    چکیده

    در مباحث مربوط به کودک، حضانت از مهم‌ترین نهادهای موثر در تربیت و رشد جسمی و روحی کودکان است. شرط امانت حاضن یکی از مباحث اساسی حضانت است. فقها نسبت به مفهوم «امانت» و نیز نسبت به شرطیت آن برای حاضن اختلاف دارند؛ هرچند برخی از فقها به طور کلی این شرط را ذکر نکرده‌اند و از این جهت جمع‌بندی آرا فقها قطعیت نمی‌یابد. در قوانین حقوقی ایران نیز خلاهایی از جهت تعریف امانت و برخی مقررات ضروری مرتبط با آن وجود دارد.

    در این پژوهش با استناد به منابع متعدد فقهی و حقوقی ثابت شده است در صورتی که عدم امانت حاضن منجر به ضرر کودک و دفع مصلحت وی گردد باعث سلب صلاحیت از حاضن می‌شود. راهکار اصلاح قوانین و مقررات مبتنی بر شرط امانت حاضن نیز عبارت است از: تعیین حدود و شاخصه‌های صلاحیت‌اخلاقی و مصلحت به کار برده شده در قوانین و مقررات مربوط به سرپرست کودک؛ در نظر گرفتن ملاک دفع ضرر و جلب مصلحت در تعیین مصادیق حضانت حاضن؛ تعیین حدود و ضوابط تربیت کودک و تصریح به ضرورت صلاحیت‌های دینی و تربیتی والدین نسبت به فرزندان و تعیین مجازات‌های تعزیری مناسب به منظور حفظ مصلحت کودک و دفع ضرر از وی.

    ‌‌‌