دادستان به عنوان مقام حمایت کننده از عموم، در مقابل اشخاصِ نیازمند حمایت که فرد اعلای آن کودک می‌باشد‌، تکالیف زیادی بر عهده دارد. لیکن ما معتقدیم که در قانون‌گذاریِ این مواردِ حمایتی از کودک توسط دادستان نواقصی وجود دارد و حتی در برخی مواد قانونی هم که به این حمایت‌ها اشاره شده است‌، به دلایلی، نقش دادستان نسبت به کودک به منصه‌ی اجرا نرسیده است‌. لذا در این پایان نامه در صدد پیگیری موارد نقص قانون در این زمینه و هم‌چنین بررسی موانع اجرایی نشدن این قوانین هستیم. در این راستا قدم نخست، تبیین جایگاه دادستان در حمایت از کودک در حوزه‌ی خانواده است‌؛ در این زمینه ابتدا به تعیین نقش‌های دادستان در حمایت از کودک که از نوع نظارتی یا قضایی است‌، پرداخته‌ایم و سپس به نقد قوانین و مقررات موجود در این زمینه و تبیین خلاء‌ها پرداخته‌ایم‌‌؛ بررسی جایگاه دادستان، ما را در ارائه راهکارهای اجرایی مناسب در جهت هرچه اعمال بهتر این نقش‌ها یاری می‌رساند.

غفلت از تعیین و تبیین ابزارهای مورد نیاز دادستان برای حمایت از کودک در خانواده‌، موجب گردیده که امروزه وظایف دادستان نسبت به کودک به طور کامل اجرایی نشود یا به طور صوری و بدون توجه به ماهیت این وظایف اجرا گردد‌. لذا در گام بعدی به ارائه‌ی راهکارهایی برای اجرایی نمودن هر یک از نقش‌های دادستان در حمایت از کودک در خانواده می‌پردازیم؛ چرا که مسئول دانستن دادستان، منوط به آن است که زمینه‌ی اجرای تکلیف فراهم باشد و ابزارهای لازم در اختیار او قرار گیرد‌. نتیجه آنکه ابزارهای لازم برای حمایت دادستان از کودک؛ بیش از آنکه در قوه قضائیه باید باشد، در دستگاه‌های اجرایی و مشارکت نهادهای مردمی نمود می‌یابد و این ابزارها کم‌تر در قوانین و مقررات ایران پیش بینی گردیده است.

کلید واژگان

صغیر‌، دادیار‌، حسبه‌، قیم‌، امین‌، ولی‌، تشکیلات حمایتی‌، پلیس کودک