پژوهش حاضر با هدف شناسایی مؤلفه­‌های هوش سیاسی مدیران آموزشی بر اساس سیره رضوی صورت گرفته است. نوع پژوهش کیفی و روش انجام آن تحلیل متن به روش قیاسی استقرایی بوده است. جامعه آماری این پژوهش مجموع کتب مدیریت، مدیریت آموزشی و هم­چنین مجموع کتب تاریخی مرتبط با سیره رضوی بود که منابع مذکور تا رسیدن به حد اشباع مقوله‌­ای از نوع تحلیل محتوای کیفی با استفاده از روش نمونه­‌گیری هدف­مند مورد بررسی قرار گرفته است. مهم­ترین یافته‌های پژوهش در شناسایی مؤلفه­‌های هوش سیاسی در سیره رضوی عبارت است از: مدیریت هوش­مند، مدیریت اذهان و عواطف، به کارگیری مهارت­‌های انسانی- ارتباطی، فرمانده، راهبرد مدیریتی، تیم­‌سازی و مدیریت چالش­‌ها. نتایج تحقیق نشان داد مؤلفه‌­های هوش­ سیاسی در علوم متعارف و منابع اسلامی دارای تشابهاتی است؛ اما دارای اشتراکات مطلق نیست و حتی در برخی موارد بین این دو تناقضاتی دیده می‌شود. مهم­ترین علت اختلاف این دو به نگرش و جهان­بینی دانش­مندان علم سیاست مربوط است؛ بنابراین تعاریف رایج در علم سیاست نتوانسته در گفتمان اسلامی معتبر و کارآمد باشد. قدرت به مثابه محور اساسی سیاست در گفتمان اسلامی مورد نقد است و به جای آن علم سیاست با تأملی بر سیره رضوی (ع)  با مفهوم محوری سعادت تحلیل شده است.

کلیدواژه ها: هوش سیاسی، مدیران آموزشی، سیره رضوی